Abdulhamit Avşar

Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan, Özbekistan’a en üst düzeyde ziyarette bulunarak, uzun yıllardır iki kardeş ülke arasında süregelen soğuk ilişkilerin ortadan kaldırılması için önemli bir adım attı. Birçok bakanın yanı sıra Genelkurmay Başkanı ve MİT Müsteşarının da Cumhurbaşkanı’na eşlik etmiş olması, ziyarete verilen önemi de açıkça ortaya koymaktadır. Bu ziyaretin, pek çok önemli yönü olduğunu düşünüyorum. Öncelikle, ziyaretin başkent Taşkent’te değil de, Semerkant’a yapılmasının altının kalın çizgilerle çizilmesi gerektiğini düşünüyorum. Niye mi? Erdoğan, Semerkant’ta ilk olarak, Özbekistan’ın kurucu Cumhurbaşkanı İslam Kerimov’un mezarını ziyaret etti. Bu önemlidir, çünkü estirilmeye çalışılan rüzgarlara rağmen Türkiye’nin Kerimov’un şahsına ve aynı zamanda onun inşa ettiği Özbekistan siyasal sistemine karşı önyargılı bir tutumunun olmadığı anlamına gelmektedir. Öte yandan Semerkant’ın bir başka özelliği de Timur İmparatorluğu’nun başkenti olmasıdır. Bilindiği gibi, dev

Mecid Mecidi’nin “Hz. Muhammed: Allah’ın Elçisi” adlı bir filminin Türkiye’nin tanınan sinemacılarıyla önde gelen fıkıh otoritelerine ön gösteriminin yapıldığını, epey zaman önce duymuştum. Bu özel gösterime katılanların izlenimleri olumluydu ve bu alanda eser üretmedeki tıkanıklığın açılması için önemli bir adım olduğu kanaati uyandırmıştı bende. Film gösterime girer girmez, beklenilmez bir tartışma içinde buldu kendini. Toplumun inanç yönünden duyarlı tüm kesimlerini hareketlendirdi. Ancak, yapılan yorumların çoğunun filmi seyretmeden sarf edildiği anlaşılıyordu ve bu tartışmanın merkezine de filmin yönetmeninin “Şii” olmasından yola çıkarak, Peygamberimizin hayatının bu mezhebin bakış açısıyla ele alındığı ve bunun “filmden öte bir şey” olduğu iddiası yerleştiriliyordu. Yoğunluk nedeniyle filmi ilk hafta seyretme imkânım olmadı. Nihayet, bu hafta sonu, geç bir saatte de olsa seyrettim ve seyrettikten sonra tartışmalarda ortaya konulan iddialarla ilgili hayret ve şaşkınlık içind