Abdulhamit Avşar

Bu haftaki yazımda, Fenerbahçe Basketbol Takımının Avrupa Ligi şampiyonu olması sırasında yaşanan tablodan hareketle, insan yetiştirme ve kültür problemi üzerine düşüncelerimi paylaşmak niyetindeydim. Ne var ki 24 Mayıs günü yaşanan bir kayıp, konunun değiştirilmesi zarureti doğurdu. Evet, rahmet-i Rahman’a kavuşmuş olan Akif Emre’den söz ediyorum. Akif Emre ile çok yakından tanışmıyordum. Birkaç kez çeşitli ortamlarda kısa sohbetler etme dışında yüz yüze çok fazla görüşmemiz de olmadı. Ancak Akif Emre, benim için, Doğu Türkistan konusundaki dik duruşu ve en zor zamanlarda verdiği destekler yönüyle ayrı bir yerdeydi. Doğu Türkistan meselesi Türkiye kamuoyu için her zaman ilgi duyulan bir konu olmasına karşın özellikle basında konjonktürel olarak farklı bakış açılarının ortaya çıktığına da tanık olmaktayız. Bu durum, meseleyi görmemezlikten gelmek şeklinde tezahür edebildiği gibi, kimi vakitler de, Çin’in yaydığı enformasyona uygun yorumlar şeklinde ortaya çıkabilmektedir. Özellikle kon

" Hızır) şöyle dedi: “… Şimdi sana, sabredemediğin şeylerin içyüzünü haber vereceğim.” Kehf: 18/78 Belgesel sinemayı nasıl tarif edebilirsiniz diye bir soru sorulsa sanırım soruya hemen herkes “gerçek” kavramına atıfta bulunarak cevap verecektir. Öyledir de. Belgesel, gerçekliğin sinema teknikleri ve estetikle görselleştirilmesidir ve denilebilir ki, sanatın bilimle en çok buluştuğu alanlardan biridir. Bundandır ki, belgeseldeki görüntü gerçekle özdeşleştirilir. Ama bu her zaman böyle midir?.. Kameranın en büyük zaaflarından biri, bize, istediğini göstermesidir. Çoğunlukla, olanın önemli ve büyük bir kısmı dışarıda kalır. Seyrettiklerimiz bütüne dair özetlemelerdir; bir sürecin belli bir parçası, bir bütünün çeşitli açılardan ekrana getirilen kısımlarıdır. Belgesel seyrederken, aslında biz, gerçeği zihinsel olarak tamamlarız. Ancak, birçok zaman görüntünün anlattığı ile gerçek arasında büyük farklar, zıtlıklar olabilir. Görünen, gerçek olmayabilir. Görünen gerçekle uyuşuyorsa, bun